Z uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie wynika, że zadośćuczynienie za zerwane więzi rodzinne jest jak najbardziej zasadne, ale jego kwota nie powinna być wyższa niż w przypadku analogicznego świadczenia za śmierć osoby bliskiej. W pierwszym przypadku poszkodowany bliski, pomimo ciężkiego stanu, nadal żyje – informuje „Dziennik Gazeta Prawna”. Sprawa,
Ponieważ doszło w Sądzie Najwyższym do rozbieżności w wykładni w sprawie zadośćuczynienia za krzywdę wynikającą z ciężkiego uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, którego konsekwencją jest niemożność nawiązania lub kontynuowania typowej więzi rodzinnej, pierwsza prezes zdecydowała, że problem mają rozwiązać dwie izby na wspólnym posiedzeniu. Delikt, najczęściej wywołany błędem lekarskim, prowadził
Izba Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego wydała uchwałę kwestionującą więzi rodzinne jako dobra osobiste. Ja twierdzę, że szereg dóbr osobistych opiera się na społecznym funkcjonowaniu człowieka, więc najbliższej rodzinie zmarłego lub pozostającego w stanie wegetatywnym należy się zadośćuczynienie – uważa dr hab. Martą Romańska, sędzia Izby Cywilnej SN.
Uznano, że „więzi rodzinne nie są dobrami osobistymi”, dlatego „nie podlegają ochronie środkami służącymi ochronie dóbr osobistych”. Uchwała miała związek ze skargą nadzwyczajną złożoną przez Prokuratora Generalnego Zbigniewa Ziobrę ws. orzeczenia, w którym nie przyznano zadośćuczynienia dla członków rodziny pacjenta za błąd medyczny. ak podkreślił sąd, poszkodowany w wyniku np.
